İstanbul'da büyüyüp sonrasında 4 sene Seferihisar'ın Orhanlı köyünde ''erken emeklilik'' yaşadıktan sonra eşimle kendimizi Berlin'de yeniden master yaparken bulduk. Yazınızdaki tüm soruların ben de karşılığı var. Sanırım göç 'geçicilik' kavramını güzelce öğretiyor ve bütün olasılıkları yeniden ve yeniden düşünebilir hale geliyoruz.
Hikayelerimiz çok benziyor, size de deli gözüyle bakan oldu mu? Ve kesinlikle katılıyorum, göçmenlik köşeleri epey yumuşatıyor ve büyütüyor. Gençlere ve hatta imkanı olan herkese göçmenliği tavsiye ediyorum :)
bize köye taşındığımızda ‘ne yapıyorsunuz, sizin gibi gençler…’ temalı bir dizi konuşmalar aile büyüklerince yapıldı. ama berlin e taşınacağız dediğimizde kimse itiraz etmedi.
Benzer süreçleri yaşadık biz de. İstanbul`dan Ayvalık`a taşındık. Kızım Arca ile akran. Sonra bir de oğlum oldu gerçi. Bir süredir de Buenos Aires`teyiz. İlk zamanlar kızım Türkiye`ye dönmeyi bir alternatif olarak görüyordu. Artık ikisi için de bunun bir alternatif olmadığını anladılar. Ülkemiz hele de gençler için cazip bir alternatif olmayı bıraktı gibi görünüyor. Sanırım ülkeye yakın yerlerde yani genelde Avrupa`da yaşayanlar için Türkiye ile bağlar daha güçlü kalıyor. Anılar oluşmaya devam ediyor tatillerde. Bizim gibi başka kıtalarda ve uzun süreli ayrılıklarda ülke ile ilgili hisler ayrıldığımız zamandaki gibi kalıyor. Bu sebeple dönüşün seçenek olma şansı azalıyor.
İstanbul'da büyüyüp sonrasında 4 sene Seferihisar'ın Orhanlı köyünde ''erken emeklilik'' yaşadıktan sonra eşimle kendimizi Berlin'de yeniden master yaparken bulduk. Yazınızdaki tüm soruların ben de karşılığı var. Sanırım göç 'geçicilik' kavramını güzelce öğretiyor ve bütün olasılıkları yeniden ve yeniden düşünebilir hale geliyoruz.
Hikayelerimiz çok benziyor, size de deli gözüyle bakan oldu mu? Ve kesinlikle katılıyorum, göçmenlik köşeleri epey yumuşatıyor ve büyütüyor. Gençlere ve hatta imkanı olan herkese göçmenliği tavsiye ediyorum :)
bize köye taşındığımızda ‘ne yapıyorsunuz, sizin gibi gençler…’ temalı bir dizi konuşmalar aile büyüklerince yapıldı. ama berlin e taşınacağız dediğimizde kimse itiraz etmedi.
Bir gün hepimiz İzmir’e dönüp yazlıkçı olacağız 🥹
Evet orada hep bir yerimizin yuvamızın olduğunu bilmek rahatlatıyor.
Benzer süreçleri yaşadık biz de. İstanbul`dan Ayvalık`a taşındık. Kızım Arca ile akran. Sonra bir de oğlum oldu gerçi. Bir süredir de Buenos Aires`teyiz. İlk zamanlar kızım Türkiye`ye dönmeyi bir alternatif olarak görüyordu. Artık ikisi için de bunun bir alternatif olmadığını anladılar. Ülkemiz hele de gençler için cazip bir alternatif olmayı bıraktı gibi görünüyor. Sanırım ülkeye yakın yerlerde yani genelde Avrupa`da yaşayanlar için Türkiye ile bağlar daha güçlü kalıyor. Anılar oluşmaya devam ediyor tatillerde. Bizim gibi başka kıtalarda ve uzun süreli ayrılıklarda ülke ile ilgili hisler ayrıldığımız zamandaki gibi kalıyor. Bu sebeple dönüşün seçenek olma şansı azalıyor.